Pobierz, zainstaluj i skonfiguruj SOAPUI Windows (2025)

W tym samouczku pokażemy, jak pobrać, zainstalować i skonfigurować interfejs SOAP (wersja Open Source).

Poniżej przedstawiono wymagania sprzętowe i programowe dla różnych platform.

W tym samouczku instalacja odbywa się na dysku Windows Środowisko. Proces pozostaje taki sam w przypadku innych systemów operacyjnych.

Oto plan działania procesu instalacji

Część A: Pobieranie

• Nawigować do https://www.soapui.org/downloads/latest-release/
• Przewiń w dół i wybierz program do pobierania na podstawie swojego systemu operacyjnego. W tym samouczku zainstalujemy SOAP UI na 64-bitowym Microsoft Windows system operacyjny.
• Po kliknięciu przycisku pobierania użytkownik zostaje automatycznie przekierowany do https://www.soapui.org/downloads/thank-you-for-downloading-soapui/ a pobieranie instalatora rozpocznie się automatycznie.

Część B: Instalacja

Krok 1: Po pobraniu uruchom plik jako „Administrator”, jak pokazano poniżej

Krok 2: W kreatorze instalacji kliknij „Dalej”, aby kontynuować.

Krok 3: Wybierz katalog instalacyjny lub pozostaw domyślny katalog instalacyjny bez zmian.

Krok 4: Wybierz komponenty, które chcesz zainstalować.

• Interfejs SOAP jest domyślnie zaznaczony i NIE można go konfigurować przez użytkownika.
• Źródło – Włącz, jeśli chcesz uzyskać dostęp do kodu źródłowego SOAP-UI. Nie wybraliśmy tego.
• Hermes JS – Włącz, jeśli aplikacja wymaga testowania JMS.
• Samouczek – Włącz, jeśli chcesz uzyskać dostęp do samouczków SOAP-UI po instalacji.

Krok 5: Zaakceptuj umowę licencyjną i kliknij „Dalej”, aby kontynuować.

Krok 6: Wybierz lokalizację folderu dla samouczków lub pozostaw domyślną lokalizację bez zmian i kliknij „Dalej”.

Krok 7: Wybierz lokalizację folderu menu Start lub pozostaw domyślną lokalizację bez zmian i kliknij „Dalej”.

Krok 8: Zaznacz pole wyboru „Utwórz ikonę na pulpicie” i kliknij „Dalej”.

Krok 9: Rozpocznie się instalacja, a po jej zakończeniu kreator wyświetli poniższy stan. Kliknij „Zakończ”.

Krok 10: Po kliknięciu przycisku „Zakończ” zostanie uruchomiony interfejs SOAP.

1. Pasek menu
2. Pasek szybkiego dostępu
3. Obszar nawigacji projektu
4. Właściwości obszaru roboczego
5. Obszar dziennika

Część C: Konfiguracja

Najpierw zrozumiemy strukturę projektu w interfejsie SOAP.

• Pierwszym krokiem w interfejsie SOAP jest utworzenie obszaru roboczego. Z obszarem roboczym może być powiązanych kilka projektów. Użytkownicy mogą utworzyć więcej niż jeden obszar roboczy. W wersji SOAP UI Pro możemy płynnie przełączać środowiska, aby mapować je na różne punkty końcowe.
• Dla każdego projektu możemy stworzyć kilka zestawów testowych.
• Do każdego zestawu testów może być dołączonych kilka przypadków testowych.
• Z każdym przypadkiem testowym może być powiązanych kilka kroków testowych.

Poniżej znajduje się graficzne przedstawienie struktury obszaru roboczego w SOAP-UI.

Krok 1: Pierwszym krokiem jest utworzenie przestrzeni roboczej. Utwórz obszar roboczy, jak pokazano poniżej. Wszystkie artefakty, które od tej chwili będziemy tworzyć, będą zawarte w tym obszarze roboczym.

Krok 2: Wprowadź nazwę obszaru roboczego i kliknij przycisk „OK”.

Krok 3: Teraz użytkownik musi wybrać ścieżkę, w której ma zostać zapisany ten obszar roboczy.

1. Wybierz ścieżkę, w której ma zostać zapisany obszar roboczy
2. Nazwa XML obszaru roboczego, który musi się znajdować, gdy użytkownik będzie chciał w przyszłości otworzyć obszar roboczy.
3. Kliknij „Zapisz”.

Krok 4: Obszar roboczy zostanie utworzony w sposób pokazany poniżej. Dostęp do właściwości obszaru roboczego możemy również uzyskać w zakładce „Właściwości obszaru roboczego”.

Teraz pomyślnie skonfigurowaliśmy SOAP-UI po pobraniu i zainstalowaniu, dzięki czemu możemy kontynuować testowanie.

Podstawowa nawigacja z graficznym interfejsem użytkownika

MENU PLIKU:

• Zrozumienie najczęściej używanych nawigacji w ramach SOAP-UI jest bardzo ważne dla płynnej nawigacji podczas pracy nad projektami w czasie rzeczywistym. Przyjrzyjmy się najpierw menu plików.

1. „Nowy projekt SOAP” umożliwia użytkownikowi utworzenie projektu poprzez zaimportowanie żądania SOAP.
2. „Nowy projekt REST” umożliwia użytkownikowi utworzenie projektu poprzez zaimportowanie żądania REST.
3. „Importuj projekt” umożliwia użytkownikowi zaimportowanie całego projektu poprzez zlokalizowanie odpowiedniego pliku XML.
4. Opcja „Zapisz wszystkie projekty” pozwala użytkownikowi zapisać wszystkie otwarte projekty jednym kliknięciem.
5. Opcja „Zamknij wszystkie otwarte projekty” zamyka wszystkie projekty otwarte w tym obszarze roboczym.
6. Opcja „Zmień nazwę obszaru roboczego” umożliwia użytkownikowi zmianę nazwy wcześniej utworzonego obszaru roboczego.
7. „Przełącz obszar roboczy” umożliwia użytkownikowi przełączanie między obszarami roboczymi.
8. „Preferencje” pozwalają użytkownikowi dostosować interfejs SOAP. Zajmiemy się tym w następnej sekcji.
9. Opcja „Zapisz preferencje” umożliwia użytkownikowi zapisanie spersonalizowanych ustawień. Gdy interfejs użytkownika SOAP zostanie otwarty po raz kolejny, użyje preferencji zapisanych przez użytkownika.

PLIK >> PREFERENCJE >> USTAWIENIA HTTP:

• Teraz przyjrzyjmy się „Preferencjom” z menu plików. Po kliknięciu opcji „Preferencje” w menu „Plik” otworzy się poniższe okno dialogowe.
  • Szczegółowo omówimy najczęściej używane „Ustawienia HTTP”.

1. Oznacza wersję HTTP, która ma być używana na potrzeby żądania i odpowiedzi.
2. „Nagłówek User-Agent” umożliwia użytkownikowi wstępne zdefiniowanie przy użyciu tej opcji. Jeśli nie jest zdefiniowany, używa domyślnego nagłówka klienta http.
3. Umożliwia użytkownikowi określenie metody kompresji. Może to być gzip, deflate lub None.
4. „Jeśli zaznaczone”, umożliwia skompresowaną odpowiedź od hostów.
5. Opcja „If Checked” wyłącza dekompresję skompresowanych odpowiedzi.
6. Opcja „Jeśli zaznaczona” zamyka połączenie HTTP dla każdego żądania SOAP.
7. „Jeśli zaznaczone” umożliwia użytkownikowi określenie informacji uwierzytelniających dla żądań wychodzących.
8. Umożliwia użytkownikowi ograniczenie maksymalnej liczby bajtów odczytywanych z odpowiedzi. ZERO odpowiada nieograniczonemu rozmiarowi.

PLIK >> PREFERENCJE >> USTAWIENIA WSDL:

• Teraz przyjrzymy się szczegółowo najczęściej używanym ustawieniom WSDL.

1. Buforuj WSDL Włącza i wyłącza buforowanie WSDL
2. Generuje przykładowe wartości w żądaniach
3. Pozwala użytkownikom zawsze dołączać elementy opcjonalne do generowanych żądań
4. Komunikaty odpowiedzi są drukowane w edytorze odpowiedzi
5. Umożliwia użytkownikowi określenie katalogu zawierającego pliki schematu (.xsd) podczas sprawdzania poprawności żądań WSDL. Po zmianie zawartości tego katalogu interfejs SOAP wymaga ponownego uruchomienia.
6. Aby zaoszczędzić miejsce, należy określić minimalny rozmiar wiadomości, która ma zostać skompresowana w pliku projektu SoapUI.

PLIK >> PREFERENCJE >> USTAWIENIA UI:

• Teraz przyjrzymy się szczegółowo najczęściej używanym ustawieniom interfejsu użytkownika.

1. Zamyka wszystkie projekty podczas uruchamiania interfejsu SOAP, co skraca czas uruchamiania i zużywa mniej pamięci.
2. Wyświetla opis, jeśli jest dostępny.
3. Automatycznie zapisuje wszystkie projekty przy wychodzeniu z interfejsu SOAP.
4. Przed zapisaniem interfejs SOAP tworzy kopię zapasową projektu. Jeśli ta opcja jest włączona, należy wspomnieć o folderze kopii zapasowej.
5. Wyświetla i rozwija karty dziennika po uruchomieniu interfejsu użytkownika SOAP.
6. Wyświetla okno dialogowe „strona startowa” po uruchomieniu interfejsu użytkownika SOAP.
7. Po wyłączeniu podpowiedzi wyłącza podpowiedź, gdy użytkownik najedzie myszką na opcje/przyciski podczas nawigacji.

WSPARCIE:

• Przyjrzyjmy się ważnym opcjom menu Pomoc.

1. Wyświetla stronę główną pomocy online dostępnej pod adresem www.soapui.org
2. Umożliwia zarejestrowanym użytkownikom zamieszczanie pytań na forum i otrzymywanie pomocy online od społeczności.
3. Sprawdza dostępność najnowszych aktualizacji i instalacji, jeśli są dostępne.
4. Umożliwia użytkownikowi przejście do strony głównej www.soapui.org
5. Wyświetla informacje o kompilacji i wersji interfejsu użytkownika protokołu SOAP.

Nadchodzące samouczki nie tylko pozwolą Ci zrozumieć, jak tworzyć zestaw testów, przypadek testowy i kroki testowe, ale także pozwolą Ci testować żądania SOAP i jak je weryfikować.